Zastanawialiście się kiedyś, w jaki sposób aktorzy przeobrażają się w grane postaci i jaką ścieżką wracają z powrotem do siebie? Kim są w międzyczasie? Czy przypominają zamkniętego w szafie bogina, którego kształt możemy tylko przeczuwać?
Powroty ze sztucznych rajów. O książce „Zawód aktor” Jacka Wakara
Odpowiedzi na to i wiele innych pytań, związanych z ową niecodzienną profesją, polecam Wam szukać w nowej książce Jacka Wakara „Zawód aktor”! To zbiór fascynujących wywiadów z gwiazdami polskiej sceny, takimi jak: Tomasz Kot, Agata Kulesza, Jacek Braciak, Krystyna Janda, Andrzej Chyra czy Olaf Lubaszenko, przeprowadzonych – co dziś niestety rzadkie – z wrażliwością, autentycznym zaciekawieniem, erudycją i doskonałą znajomością realiów środowiska, o którym się rozmawia. W książce tej zaskoczyła mnie nie tylko swoboda „przepytującego” aktorów Wakara, ale też stopień szczerości, na jaką zdobyli się jego rozmówcy. Znajdziecie tu zabawne porady dotyczące zstępowania z piedestału na ziemię (Agata Kulesza poleca na przykład obrać ziemniaki), ale też poruszające opowieści o konstruowaniu swojej tożsamości (szczególnie u Braciaka, który wspomina, jak kiedyś wstydził się tego, że pochodzi z małego Rzekcina, goniąc za sztucznymi rajami z palemkami w drinkach, a po latach stara się mentalnie powrócić w jego stronę i poczuć znów zapach łąk, na których, jako dziecko, całymi dniami bawił się w Indian).
Tym, co zrobiło na mnie największe wrażenie był jednak fakt, że niemal wszyscy rozmówcy wymieniali swoich idoli świata aktorskiego, opowiadając, kim się inspirują i do czego pretendują. Mówili na przykład „byłem tam, na czerwonym dywanie, a obok te wszystkie sławy, Remi Malek, Jim Carrey, DiCaprio, Danny DeVito…” w tych wspomnieniach za każdym razem pobrzmiewał zachwyt dziecka, a przecież my, „zwykli ludzie”, w analogiczny sposób myślimy właśnie o nich – polskich aktorach. To nasze nieustanne – ludzkie, ale i zarazem, nienaturalne – dążenie do tego, żeby stać się kimś innym, lepszym, kimś dostrzeżonym na okładce, wydało mi się naraz smutne. Zdumiały mnie też i zasmuciły przemyślenia Lubaszenki, który z perspektywy czasu zdaje się bardzo surowo oceniać swój dorobek. Nie uważa kultowych i uwielbianych przez tysiące widzów komedii, takich jak „Chłopaki nie płaczą” czy „Poranek Kojota” za udane filmy, tylko dlatego, że nie otrzymały wysokich not od krytyków. A przecież całe moje pokolenie do dziś wymienia się cytatami z tego filmu jakby to były jakieś hasła i odzewy! Każdy je zna!
Polecam Wam lekturę zbioru „Zawód aktor”, nie tylko dlatego, że znajdziecie w nim wiele ciekawych faktów i anegdot z życia aktorów, których znaliście dotąd z zupełnie innej strony, ale też dlatego, iż dzięki niemu przekonacie się, że prawdziwe życie wcale nie dzieje się „gdzie indziej”. Należycie do niego w takim samym stopniu, jak bohaterowie tej książki.
